Misschien heb je het al eens voorbij zien komen: sessies buiten, al wandelend, in het groen. Geen therapiekamer, maar een pad door het bos, een stiltegebied of de duinen. Buitenpsychologie noemen we dat. En het is veel meer dan een ‘gesprek tijdens een wandeling’.
Het is een bewuste manier van werken, waarbij natuur, beweging en ruimte actief bijdragen aan herstel en veerkracht.
In mijn werk als GZ-psycholoog én als vrouw in de overgang zie ik dagelijks wat buiten zijn kan doen. De natuur kalmeert, activeert, spiegelt en nodigt uit. Juist in een levensfase waarin veel vrouwen zich uit balans voelen — fysiek én mentaal — werkt buitenpsychologie verrassend diepgaand.
De overgang vraagt om andere keuzes – en meer vertrouwen
Veel vrouwen ervaren tijdens de (peri)menopauze dat hun stressbestendigheid en belastbaarheid verandert. Je kunt minder hebben, raakt sneller uit balans of bent vaker uitgeput. En tegelijkertijd: er ontstaat ook een verlangen om het anders te doen. Om keuzes te maken die beter passen bij wie je nu bent.
Maar juist dan slaan de twijfel en onzekerheid toe. “Doe ik het wel goed? Wat als ik spijt krijg?”
De natuur helpt in zulke momenten om uit je hoofd en in je lijf te komen. Laat me een voorbeeld geven.
Een moment uit de praktijk
Een cliënt vertelde me tijdens een wandeling dat ze wilde stoppen met haar werk, maar ze durfde het niet. Ze bleef maar wikken en wegen. Terwijl we een pad volgden dat langzaam omhoog liep, werd haar ademhaling zwaarder. “Zo voelt het dus,” zei ze. “Alsof ik telkens tegen iets oploop.”
Even later kwamen we op een open plek, met uitzicht. Ze bleef stil staan. “Dit is het,” zei ze. “Als ik blijf doorlopen, komt er lucht.” Ze had niets hoeven analyseren. Door het lopen, het voelen van de zwaarte, het
stilstaan, het uitzicht: het besluit werd belichaamd. En daardoor werd het helder.
Waarom werkt buitenpsychologie in deze fase zo goed?
1. Beweging helpt bij het reguleren van stresshormonen
Tijdens de (peri)menopauze wordt je stresssysteem gevoeliger. De daling van oestrogeen maakt je kwetsbaarder voor overprikkeling en uitputting. Beweging, zoals wandelen, activeert je parasympatische zenuwstelsel: je natuurlijke herstelstand. Het helpt spanning af te voeren en geeft tegelijk energie.
2. Natuur versterkt het gevoel van verbondenheid
Veel vrouwen ervaren in deze fase gevoelens van isolatie of vervreemding. Buiten, omringd door bomen, vogels, seizoenen, herinner je je dat je deel uitmaakt van iets groters. Het perspectief verschuift. Er ontstaat ruimte voor zachtheid, voor acceptatie, voor adem.
3. Buiten vertraag je – en ontstaat ruimte voor reflectie
In het groen schakelt je brein automatisch een tandje terug. Je zintuigen openen zich. Je blik wordt ruimer, letterlijk én figuurlijk. Waar gedachten binnen blijven cirkelen, kunnen ze buiten bewegen. Vragen krijgen vorm. Antwoorden dienen zich aan.
4. Symboliek in de natuur helpt woorden vinden
De natuur spreekt een eigen taal. Een omgevallen boom, een kronkelpad, een plotselinge opening in het bos — het zijn metaforen die kunnen helpen bij het verwoorden van innerlijke processen. Je hoeft niet altijd alles uit te leggen; de natuur helpt je voelen en begrijpen.
Een natuurlijk anker in een stormachtige fase
Je hoeft niet eerst een goed verhaal te hebben om te beginnen. Soms is buiten zijn, wandelen en ademen al genoeg om iets in beweging te brengen.
Ik zie het keer op keer gebeuren: buiten wordt het lichter. In je hoofd, in je lijf, in je leven.
Wil je zelf ervaren wat buitenpsychologie voor jou kan betekenen? Of ben je als collega-psycholoog nieuwsgierig naar deze manier van werken?
Je bent van harte welkom om contact op te nemen.
